पिँजडा

पुस्तौँ पुस्तादेखि
पिँजडामा बन्द म छोरी
केही वर्षपछि
यो पिँजडाबाट
सरुवा गरिनेछ मलाई।
 
म जान्दिन,
त्यो अझ ठूलो हुन्छ
या यत्तिकै सानो
कि त यो भन्दा अझै सानो।
 
यो पिँजडाबाट त्यो पिँजडामा
सिर्फ सारिन्छ वा, साटफेर गरिन्छ 
तर पक्कै भेट्टाउने छैन मैले
आफ्नो स्वतन्त्रता त्यहाँ पनि।
 
कयौँ सम्बन्ध निभाउनु पर्ने होला
कसैकी पत्नी
कसैकी बुहारी
कसैकी भाउजू
अँ कसैकी आमा पनि
तर अहँ म नितान्त ‘म’ बन्न पाउने छैन।
 
आफ्ना थाँती बसेका रहरहरू
असहाय टुहुरा बनेर छट्पटाउने छन् 
समाजले घेरेर राखेको पर्खाल
आँट र साहस बोकेर नाघ्न मनाही हुन्छ।
 
पटक पटक, हरेक पटक
मेरो बिफलताले मैलाई गिज्जाउने छ
पिँजडाको मालिक
अझ भनौँ त्यहाँको संरक्षक,
‘मेरो समाज’ ले मलाई
बन्द पिँजडामै सजाउने छ।
 
म हाँस्दा उत्ताउली हुन्छु अरे
म नाच्दा अराजक बन्छु अरे
खुलेर बोल्दा चरित्रहिन
बोल्दै नबोल्दा घुसघुसे अरे
थाहा छ किन?
किनकि म छोरी भएर जन्मिएँ अरे।
 
भन ए सभ्यता र स्वतन्त्रताका पुजारी हो !
यो निर्मम पिँजडा भत्काउने कहिले हो?

पहिलो पोस्टमा प्रकाशित मिती ५ असार २०७२
http://www.pahilopost.com/content/-5106.html#sthash.NrNtbWLI.gbpl&st_refDomain=www.facebook.com&st_refQuery=/