कसरी मार्न सकिस् तैँले
हाँस्न खोज्ने रहरलाई
खिलखिलाउँदै नाँच्न खोज्ने पाइलाहरूलाई।
कस्तो प्यास मेटाइस् तैँले
चुँडाएर पखेटा नि
उड्न खोज्ने पुतलीको।
कुन खुसीले नङ्ग्याइस् होला
पत्रपत्र च्याती तैँले
त्यो कलिलो मुनालाई।
लागेन र डर तँलाई आफ्नै आत्मासँग
कुन सन्तुष्टिले मात्तिइस् तँ
छुँदा सानो कोपिलालाई।
भन् कसरी तँ हाँसिस् हेर्दै
टुक्रिएको आँतसँगै
क्षतविक्षत अङ्गहरूलाई?
तेरो पशुवत् प्रवृत्ति
ह्वाङ्गै र उदाङ्गै बनिसक्यो
धिक्कार छ मान्छे भित्रको पशुलाई।
सेतोपाटीमा प्रकाशित मिति: मंगलबार, फाल्गुण २६, २०७१
http://setopati.com/sahityapati/25397/
0 comments:
Post a Comment